หลวงปู่คำตัน เนติปาโร เกิดวันที่21เดือนมีนาคม 2478ตรงกับวันพุธขึ้น6หกค่ำปีกุล มีพี่น้องร่มมารดา8คนท่านเปนคนหัวปี บิดาชื่อบุญทัน ผลาจันทร์ มารดาชื่อ นาง สงผลาจันทร์ ท่านในตระกูลทำนา มีความสัทธาในพระพุทธศสนา มาตั่งแต่เด็ก ท่านได้อุปสมบท เมื้อวันที่ 12 เดือนมีนาคม 2510 มีความสัทธาในการศึกษา สมถะกรรมฐาน และวิปัสนาเรือ่ยมา อุปนิสัยท่าน เปนคนพูดน้อย ทำการงารอะไรคล่องแคล่วเสมอ ไม่อ่อนข้อต่อนิวรณ คือความเศร้าหมองที่มาทำร้ายจิต ไม่ว่าจะเปนข้อวัตรปฎิบัติ เสมอต้นเสมอปลาย มีแต่ความเมตตาต่อศิษเสมอ ไม่แบง่ชั้นวรรณะ ธรรมะขององท่านจะพูดเสมอว่า ขันติ คือความอดทน โสรัจจะความเสงี่ยมเจียมตน ต้องเป็นผู้มักน้อยสันโดษ รักใคร่ในความไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะ ไม่จะเปนคฤหัส หรือพรรพชิต องท่านไม่ต้องการยศถาบรรดาศักดิ์ เปนพระแบบธรรมดา แก่ๆอยู่ในวัด ศึกษาพระธรรมวินัยของพระพุทธอง องท่านจะพูดเสมอว่า ในชีวิตในการเปนนักบวช ท่านต้องแค่แสวงหาโมกธรรม รู้แจ้งเห็นจริงในธรรมของพระอริยเจ้าเท่านั้น ลาภ ยศ สรรเสริญ เปนแค่ภาพมายา ทำให้สัตว์โลกหมหมกหมุ่นอยู่ บวชได้พรรษาแรก วันหนึ่งท่านฉันอาหารยุ เกิดท้องไส้ปันป่วนอาเจียนออกมาหมด จนหมดแรง พอวันใหม่ ท่านอาหารคาวอีกอาเจียนออกมาจนหมด ท่านกะเลยตั้งสัจะอธิฐาน ไม่ฉันอาหารคาวตลอดชีวิต ตั้งแต่บัดนั้นมาท่านก็ฉันแต่อาหารมังสวิรัติ ไม่เคยแตะต้อง เลย ตลอดชีวิตท่าน บางพรรษา ท่านทำความเพียร ฉันแต่ผักตลอดพรรรษาา บางพรรษาปิดว่าจาตลอดพรรษา ไม่พูดกับใคร บางพรรษา ท่านถือธุดงไม่นอนตลอดพรรสาคือไม่ยอบเอาแตะพื้นเปนเด็ดขาด มีแต่อริยบถนั่งยืนเดินเท่านั้น ปี2525หวงปู่ได้มาจำพรรษาที่สำนักสงฆ์ถ้ำพุง ญาติโยมได้ทำนั่งร้านภายในถ้ำ นั่งร้านหมายถึงตะแคร่ ทางภาษาอิสานเขาเรียก คื่นนั้นหลวงปู่ได้ไหว้พระสวดมนเสร็จท่านอธิฐานนั่งสมาธิแผ่เมตตา พอทำสมาธิไปได้ซักพักมีงูเขียวตัวใหญ่มาขดตรงมือของท่าน บนตักเลย ท่านได้ลืมตาขึ้นดู ที่แรกก็ตกใจกลัวเหมือนกัน พอตั้งสติได้นั่งกำหนดรู้หลับตาต่อ แผ่เมตตาให้งูเขียวตัวนั้นจิตใจลงสู่อุเบกขาธรรม วางกายและจิต พอถึงใกล้รุ่งของวันใหมจิตถอนขึ้นมางูเขียวตัวนั้นไม่รู้มันหายไปตั้งแต่เมือไหร ท่านเคยเล่าว่าตอนที่ท่านจำพรรษาอยู่ถ้ำพุงใหม่ พอตกกางคืนเคยได้ยินเสียงผีก่องก่อยยุ เคยแผ่เมตตาให้ผีก่องก่อย นับแต่นั้นมาท่านก็ไม่ได้ยินเสียงมันอีกเลย สถานที่ถ้ำพุงแต่ก่อนเปนป่ารกชักดงช้างเสือ ผีดุด้วย เคยมีโยมที่อุปฐากหลวงปู่เข้าไปในถ้ำ ไปด้วยกันสี่คน ไปเจอพระพุทธรูปเนื้อทองเขาได้พากันเอามา หาทางออกไม่ได้เลยจำถำเดินกับไปกับมาวกวน จนคนที่เอาพระพุทธรูปมาต้องเอาไปคืนไว้ที่เดิมจึงพากันออกมาได้ องท่านจำทำตัวเมือนพระบวชใหม่เสมอ กิจอันไดภายในวัด ไม่ว่าจะ กวาดวิหารลานเจดีย์ ตั้งน้ำยุน้ำฉัน เองหมด ถึงแม้องท่านจะไม่ได้เปนพระเกจิชื่อเสียงโด่งดังก็ตาม แต่ศีลจริยวัตรขององท่านงดงามมาเสมอ จนบั้นปลายชีวิตขององท่าน ท่านฉันมื้อเดียวตลอดมา นี้เปนประวัติขงองท่าน ขอน้อมกราบองหลวงปู่ พระผู้เฒ่า พระผู้มีแต่ความมักน้อยสันโดษ สาธุๆๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น